ნაწილი LXXI – თამთა თეთრები ეცვა და ბრწყინავდა და ანათებდა კლუბის განათებაზე. სულ თეთრებში იყო და კანიც ისეთი თეთრი ჰქონდა და თმაც, რომ სულ თეთრად ელვარებდა. არ ვიცი, მარტო მე მივაქციე ყურადღება თუ სხვებმაც, მეკიდა ეგ სხვები. მზესავით მიმიზიდა და...
ნაწილი LVIII – ვატო მთელი ის ფიქრები გამიცოცხლდა, სანამ ამ გოგოს გულში ჩავიკრავდი, მანამ ვფიქრობდი ხოლმე. რომ ვერ იქნებოდა ის, რაც მინდოდა, რასაც ველოდი სულ, დიდი ხანი, ვისაც მთელი ცხოვრება ველოდი, რასაც ველოდი ხოლმე ყოველ ჩემს მორიგ ქალში და არც...
ნაწილი XLVIII – ნიკა ისე გადმომატრიალა უცებ, მეგონა როლები შევცვალეთ და კაცი ის იყო და მე ერთი ვიღაც სუსტი ქალი, ზურგზე დამაგდო და ზედ დამადგა, ჩემი ფეხები მუხლებში ჰქონდა მჭიდროდ მოქცეული და ცალი ხელი ლოგინზე ჰქონდა დაყრდნობილი, ცალი კი ჩემს...
ნაწილი XLVII – ნათია მებოდიშა, მალე გავათავეო, დებილი ეს, არ იცოდა ეტყობა, კაცების უმრავლესობას იმ ნაორგაზმებ, მოშვებულ ყლეზე რომ ჰკიდია, მე გავათავებ თუ არა და საერთოდ რას ვიგრძნობ, ოღონდ თვითონ გაასხან. სად ჰქონდა ამდენი ენერგია, ყლე გამოიღო თუ არა ეგრევე...
ნაწილი XLVI – ნიკა თეოს ვერ გავუტეხე ხათრი, თორემ რა მედაბადებისდღევებოდა. სადაც მიწევდა მისი ნახვა, მყოფნიდა. მეგობრებს ვერ დავკარგავდი იმიტომ, რომ ლაკა არ მენახა, აღარასდროს მენახა, ამ ყველაფერზე მაღლა ვიყავი და ამიტომაც მოვხვდი თეონასთან, მის სახლში, ისეთ სიმშვიდეში, თითქოს ყველაფერი...
ნაწილი XLV – ნათია გუშინ თეონას დაბდღეზე ვიყავი, რა ჯანდაბად მომინდა თანამშრომლის დაბადების დღეზე წასვლა არ ვიცი, მაგრამ ალბათ რაღაცას კარგს მიგრძნობდა გული, ან თუნდაც ეს ჩემი ერთფეროვნება მომბეზრდა და ასე ამოვყავი თავი მის მეგობრებთან ერთად. სულ არ ჩანდა ეს...
ნაწილი XLI – ზუკა დიდხანს მყავდა გულში ჩახუტებული ეს ბაბუაწვერას ყვავილი გოგო, მაგრამ მაინც გავუშვი ხელი ბოლოს, საშინლად არ მინდოდა ჩვენი სექსით გამთბარი ლოგინის დატოვება, მაგრამ ავდექი და მარცხენა საფეთქელზე ვაკოცე და გავიზლაზნე მეორე ოთახისკენ. არ მინდოდა დილისკენ, დასაძინებელი საწოლების...
ნაწილი XXXVI – დაჯი ნეტავ როდის მოსაღამოვდებოდა. ასე მეგონა, საათს გირები ჩააბეს და აღარ მოძრაობდა. სამინისტროში დავრეკე, საქმეები გამომიჩნდა და დღეს ვეღარ დავბრუნდები მეთქი და სახლში ავედი. ისე ვემზადებოდი, თითქოს პირველი პაემანი მქონდა 16 წლისას. იქნებ სახლში სულ არ ამომყოლოდა,...