ნაწილი XLVI – ნიკა
თეოს ვერ გავუტეხე ხათრი, თორემ რა მედაბადებისდღევებოდა. სადაც მიწევდა მისი ნახვა, მყოფნიდა. მეგობრებს ვერ დავკარგავდი იმიტომ, რომ ლაკა არ მენახა, აღარასდროს მენახა, ამ ყველაფერზე მაღლა ვიყავი და ამიტომაც მოვხვდი თეონასთან, მის სახლში, ისეთ სიმშვიდეში, თითქოს ყველაფერი ისევ ისე, ისევ ისე ძველებურად, დუნედ და იმავდროულად მყიფედ იყო. სასმელი, კვამლი, მუსიკა – ყველაფერი, რაც დაძაბულობას მიხსნიდა და მგონი მართლა მომეხსნა და ეს ქათქათა თეთრსახიანი და ცისფერთვალება გოგო ხომ საერთოდ, მანამდე შორიდან რომ მოვკარი თვალი და რაღაცნაირად მესიამოვნა დანახვა, უცებ მომიახლოვდა, ჯერ ჩემ გვერდით ჩამოჯდა და მერე, ვიცეკვოთო, მთხოვა. რა მეცეკვებოდა ან როდის მეცეკვებოდა, მაგრამ ისე მიყურებდა ამ თავისი ლურჯი თვალებით, უარი ვერ ვუთხარი და თავი დავკარგე, ისე ცხელოდა მისი მაისურიდან, ისეთი ვნება იფრქვეოდა, არც მისი მზერა მჭირდებოდა და არც თხოვნა, აქედან წავიდეთო. ზუსტად ვიცოდი, რა უნდა გვექნა, მე და ამ საოცარ მხურვალე არსებას, აბრეშუმივით რომ მერგებოდა თითებში და ისე მოძრაობდა, როგორც მინდოდა. წავიდეთ სადმეო და წავიდეთ მეთქი. მარტოს მომინდა მყოლოდა, არ მეფიქრა, რამდენი თვალი გვიყურებდა და ლაკაც ხომ არ გვხედავდა და მარტო ჩემთვის გამეხადა, მეკოცნა და მომეტყნა, ძალიან მაგრად მომეტყნა, ისე ღრმად შემეყო მასში ჩემი ყლე, რომ მთელი სიბრაზე მასში ჩამენთხია და სიამოვნებოდა სასწაულად, აი ეს მინდოდა. როგორ მივედით სახლამდე, ლიფტში რას ვაკეთებდით არ მახსოვს, ლოგინამდე როგორ მივედით, არ ვიცი და რომ მივაგდე საწოლზე, უკვე სულ ყველაფერს ცხადად ვხედავდი. ნახევრად რომ აცვიათ და ისე ვტყნავ, ეს მიყვარს, მაგრამ თვითონ გაიხადა, ლიფი თვითონ მოიძრო, ძალიან ვუნდოდი და რა მაგარი იყო ამის შეგრძნება, ლაკასგან იმდენი ხანია ეს არ მეგრძნო და რომ დავფიქრდი, რამდენი ხანია საერთოდ ეს არ მეგრძნო, კიდევ უფრო მომინდა, კიდევ უფრო მაგრად მომაწვა დაუხარჯავი სპერმა და უცებ გადავწყვიტე, მისი მუტლის მოწუწვნის ნაცვლად პირდაპირ შემეყო, პირდაპირ მომეტყნა. რეზინი ძლივს გავიკეთე ნდომისგან ლამის აკანკალებული ხელებით და თან ვგრძნობდი, როგორ მელოდა, როგორ აცახცახებდა ნდომისგან და მივაწექი და შევედი. ქალიშვილივით იყო შიგნით, წინააღმდეგობას მიწევდა და კიდევ უფრო გამაშმაგა ამან, წელი დავუჭირე და უხეშად შევედი, სუნთქვა დაუმძიმდა და აკვნესდა, მუხლები ტანზე შემომაჭდო და მეტხანს მინდოდა მეტყნა, მაგრამ მალე გავათავე, ეგრე იცის დიდი ხნის თავის შეკავებამ. ნეტავ რატომ ვიკავებდი თავს, ეს შემორჩენილი ერთგულების მარცვლები რატომ ერთად არ გადავყარე მოუსავლეთში და ვუყურებდი ამ ცისფერთვალა ანგელოზს, მინდოდა ისიც ისეთივე ბედნიერი ყოფილიყო, როგორიც მე და ყლე რომ გამოვუღე, ეგრევე დავეკონე ფუჩუზე, მთელი წვენები ავულოკე, ძალიან გემრიელი იყო, არც ვიცი, რას შევადარო მისი გემოები, ალბათ ასი უგემრიელესი რამ ერთმანეთთან რომ გადამერია, ამ გემოზე დადგებოდა და შიგნით როგორი იყო, რა შეგრძნებას დამიტოვებდა ესეც მინდოდა გამეგო. ფრთხილად შევუყავი ენა, ისეთი ნაზი, ისეთი სველი, ისეთი ღრუბელივით სათუთი იყო და თან რა ხმებს გამოსცემდა, სიტკბოს ბურანში მყოფი და უფრო ღრმად შევუყავი ენა, შევდიოდი და გამოვდიოდი და მიგიჟდებოდა თანდათან და მეც მიდგებოდა ისევ. თითები შევუყავი მერე და ტუჩებით კლიტორი მოვუნახე და ვუწუწნიდი, სანამ არ გაათავა, სანამ არ ჩაუწყდა ხმა ამდენი კივილისას და ბედნიერი ვიყავი, მისი ორგაზმი მიხაროდა და დავადე თავი მუცელზე და ერთად ვმშვიდდებოდით, ერთად ვიწყნარებდით საგულედან ამოვარდნილ გულებს.
