ნაწილი LVIII – ვატო მთელი ის ფიქრები გამიცოცხლდა, სანამ ამ გოგოს გულში ჩავიკრავდი, მანამ ვფიქრობდი ხოლმე. რომ ვერ იქნებოდა ის, რაც მინდოდა, რასაც ველოდი სულ, დიდი ხანი, ვისაც მთელი ცხოვრება ველოდი, რასაც ველოდი ხოლმე ყოველ ჩემს მორიგ ქალში და არც...
ნაწილი LVII – თათა ჯერ განუცდელ გრძნობებს მიჩენდა ეს ბიჭი. ეს კაცი. ისეთი რამეები მინდებოდა, რაც არ მომდომებია არასდროს არავისთან და არც კი მიფიქრია, რომ როდესმე მომინდებოდა და ვინმესთან გავაკეთებდი. ჩემი კაცი იყო. არ მინდოდა ეს შემოინახე სიურპრიზები და დღეში...
ნაწილი LVI – ვატო ოცნება იყო ეს გოგო, ოცნება კი არადა ასრულებული სურვილები, ასრულებული ფიქრები და ნატვრები. თავისუფლება იყო და სუნთქვა იყო. ის გამიკეთა, რაც სულ მინდოდა, მედომინანტა, მეაქტიურა, ლოგინზე ჩემი მიბმა რომ მოინდომა, არ შევწინააღმდეგებივარ, მაინტერესებდა, რას იზამდა, მაგრამ...
ნაწილი LIV – ვატო ეს გოგო. სულ არ ვფიქრობდი. სად მეცალა. სად მეცალა ვიღაც გოგოსთვის. და ვიღაც კი არა. პირველად რომ ვნახე, ქარში, თმა რომ უფრიალებდა, ეს მისი გრძელი თმის ფრიალი და მოკლე კაბის ქარისგან შეტეხილი სილუეტი ჩამრჩა და ვფიქრობდი,...
ნაწილი XLVII – ნათია მებოდიშა, მალე გავათავეო, დებილი ეს, არ იცოდა ეტყობა, კაცების უმრავლესობას იმ ნაორგაზმებ, მოშვებულ ყლეზე რომ ჰკიდია, მე გავათავებ თუ არა და საერთოდ რას ვიგრძნობ, ოღონდ თვითონ გაასხან. სად ჰქონდა ამდენი ენერგია, ყლე გამოიღო თუ არა ეგრევე...
ნაწილი XLVI – ნიკა თეოს ვერ გავუტეხე ხათრი, თორემ რა მედაბადებისდღევებოდა. სადაც მიწევდა მისი ნახვა, მყოფნიდა. მეგობრებს ვერ დავკარგავდი იმიტომ, რომ ლაკა არ მენახა, აღარასდროს მენახა, ამ ყველაფერზე მაღლა ვიყავი და ამიტომაც მოვხვდი თეონასთან, მის სახლში, ისეთ სიმშვიდეში, თითქოს ყველაფერი...
ნაწილი XLV – ნათია გუშინ თეონას დაბდღეზე ვიყავი, რა ჯანდაბად მომინდა თანამშრომლის დაბადების დღეზე წასვლა არ ვიცი, მაგრამ ალბათ რაღაცას კარგს მიგრძნობდა გული, ან თუნდაც ეს ჩემი ერთფეროვნება მომბეზრდა და ასე ამოვყავი თავი მის მეგობრებთან ერთად. სულ არ ჩანდა ეს...
ნაწილი XLIV – სოფო ჯერ მე ჩემი კაიფიდან არ მქონდა თავი დაღწეული, ისევ მეგონა, ქეთის სამზარეულოს მაგიდა მსოფლიოში ყველაზე ფუმფულა ლოგინი იყო, კარში სილუეტი რომ შევნიშნე და თანდათან დამეწმინდა მზერა და იმ სილუეტმა ზუკას ფორმები შეიძინა. თან ჩვეულებრივი ჯინსებიან-კაპიშონკიანი ზუკასი...
ნაწილი XLIII – რეზი თავი ამოვყავი სოფოს კისრიდან და ზუკა დავინახე, ზუკა რომელიც კაი ხნის წინ წავიდა და თან როცა წავიდა, ჯინსი და ნაცრისფერი კაპიშონკა ეცვა, მაგრად რომ მევასებოდა და ხანდახან მეც რო ვიცვამდი, პახოდებში და სიცივეებში. ახლა კიდე რაის...