Tag: ტყნაური

ნაწილი XXIII – ნანუკა გამოვიდა და შევიდა თავის ოთახში. ხო ჩანდა კარის ღრიჭოდან, შუქი ენთო. არ გავდა ისეთ გოგოს, მაინცდამაინც სიბნელეში დაძინების რომ ეშინოდეს და შუქი უნდა ენთოს. არ ეძინა. პატარა გოგოს არ ეძინა და მეთქი შევხედავ, რას შვება და...

ნაწილი XXII – ქეთი რა დრო იყო, სამი საათი, ოთხი საათი, აზრზე არ ვარ, მაგრამ არ მეძინა, თვალებდაჭყეტილი ვიწექი და იმ მეზობელ ოთახზე ვფიქრობდი, სადაც ნანუკა იწვა ლოგინში და მინდოდა ავმდგარიყავი, გავსულიყავი და რაღაც მექნა ამ ქალისთვის, თორემ ასე მეგონა,...

ნაწილი XX – ნანუკა მოვიდა ჩემი გოგო ჩემთან. ტესტები გავასწოროთ ერთად მეთქი და რატომაც არაო. რა საყვარელია. წამოისკუპებს ამ სათვალეს და დღემდე ვერ გავარკვიე, მართლა სჭირდება თუ პოზაზე და იმიჯის ამბავში უკეთია. არადა უხდება, მართლა უხდება. დიდთვალება ხო არის და...

ნაწილი XIX – ქეთი ვაფშე არ ჩამიბარებია პედაგოგიურზე იმიტომ, რომ სხვაგან ვერ ჩავაბარებდი. პროსტა სულ პატარაობიდან მევასება, ვიღაცეებს რაღაცეებს რომ ვასწავლი და ამიტომ ვიფიქრე, რომ იმენნა მასწი უნდა გავიჩითო, პატარა ბავშვები დავისვა და ვასწავლო რამე კარგი და საინტერესო. ნუ მათემატიკა...

ნაწილი XIX – ნიკუშა დაშტერებულმა გავიღვიძე, გადავიჯვით გუშინ ბიჭებმა, აქ იოლია ლუდის ყიდვა, ცოტა ვიდს მოკერავ და არ უჩნებათ კითხვა, რამდენი წლის ხარ და ფანჯრიდან შემოყარეს ბიჭებმა ლუდის ბოთლები და ჭიქები. ვიჯექით ვსვამდით, გოგოებზე ვბაზრობდით, ჩვენი კლასელებიო, ამათ და დავიძაბე...

ნაწილი XVIII – ნანუკა საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი....

ნაწილი XVII – ნიკუშა ცხელოდა ქალაქში, საზიზღრად. ვერაფერს ვეუბნებოდი დედაჩემს, მეთქი, დე რატო არ მივდივართ.ხო ვხვდებოდი, რომ ეს ნაბოზარი მამაჩემი არაფრის მომცემი იყო და დედასაც არ შეეძლო, სადმე წავეყვანე და უცებ ნანუკა ჩამოვიდა. დილას რომ გავიღვიძე, სამზარეულოში დამხვდა, ცოტა აჩეჩილი,...

ნაწილი XV- ნანუკა პერიფერიულ მხედველობაზე დედამოტყნულობა ალბათ არაფერია მსოფლიოში. იმ დღეს მომეჩვენა, თითქოს ლუკას მანქანა დავინახე სადღაც, ან დავინახე ან არა, ხზ. იყო დრო, სუნთქვა მიჭირდა ამ ქალაქში, ეგეც რომ აქ მეგულებოდა, ახლა მკიდია, როდემდე უნდა მძულდეს? მევე მაწუხებს უფრო,...

ნაწილი XIV – ლუკა იმ დღეს საჭმელად რომ გავედით, ნატა არ წამოსულა, მერეღა შევნიშნე, არც გოგოებში იყო გარეული და ირაკლიც მარტო იჯდა, რაღაცნაირად მოწყენილი, ამდენი წელი გავიდა და ისევ ამაყობს ნატასნაირი ნაშა რო დაითრია ცოლად. სიყვარულს კი ვერ ვატყობ, პროსტა...

ნაწილი XIII – ნატა რა სისულელე აიტეხეს ეს, მთელი სასტავი ერთად წავიდეთ დასასვენებლადო, ზოგის ცოლს ვერ ვცნობდი და ზოგის ქმარს კიდევ, ვინ იყვნენ, საიდან მოვიდნენ. თუმცა აქ უფრო იოლი იყო ლუკას მივახლოვებოდი ისე, რომ არავის ეგრძნო, განსაკუთრებით ამ ჩემს ირაკლის,...