ნაწილი XX – ნანუკა
მოვიდა ჩემი გოგო ჩემთან. ტესტები გავასწოროთ ერთად მეთქი და რატომაც არაო. რა საყვარელია. წამოისკუპებს ამ სათვალეს და დღემდე ვერ გავარკვიე, მართლა სჭირდება თუ პოზაზე და იმიჯის ამბავში უკეთია. არადა უხდება, მართლა უხდება. დიდთვალება ხო არის და წამწამები აქვს იმხელა, სულ მგონია სათვალის მინებს კაწრავს, რომ ახამხამებს. კარგი მასწავლებელი და ლექტორი დადგება ამისგან. ყველაფერი უნდა ვასწავლო, რაც ამ საქმისთვის დასჭირდება. თან ვატყობ, ჩემსავით შეშლილია ცოდნის გაცემის სურვილზე, იმენნა ორგაზმი აქვს ხოლმე, რომელიმე რთულ მოსწავლეს რაიმე განტოლებას რომ ამოახსნევინებს, ისეთი ბედნიერია, ლამის შემშურდეს, ჩემს პირველ წლებს მაგონებს სკოლაში, ასე ვიყავი მეც. ახლა შევეჩვიე, ისე აღარ აღმაგზნებს დაფასთან ამოხსნილი ყოველი ამოცანა, მაგრამ მაინც ასწორებს ხოლმე. ორი ხდებოდა, გასწორებას რომ მოვრჩით. არ მეძინებოდა, რა დამაძინებდა, ისე ჩამითრია ამის კეთილმა სიცილმა სულელურ შეცდომებზე და თან როგორ ზუსტად ხვდებოდა, მექანიკური შეცდომა სად იყო და სად მართლა შეცდომა, გადავირიე. ყოჩაღ რა, ღრმა ცოდნაც ამას ჰქვია. ჩაი დავასხი, კონიაკის ჩასხმა ძალიან მიყვარს ჩაიში და ქეთისაც გაუსწორდა. ვილაპარაკეთ მგონი ყველაფერზე ამ ქვეყნად. ძალიან კაი გოგოა, ჭკვიანი, აი რაღაცნაირად სწორი და თან ძალიან მომხიბლავი და სექსი. ნეტა თუ იცის, ასეთი რომაა? მამენტ უნდა იცოდეს, არც ისე პატარაა. ვის არ დაუმთავრებია უნი შარშან. მოეკიდა ნელნელა ეს კონიაკი და ისე მიყურებდა, მეთქი აქვე მეცემა, ისე დაუდაბლდა ბოლოსკენ ხმა, ხავერდოვანი გახდა ხმიანად და მთლიანად, გაცხელდა თითქოს და დაცხა ამ ჩემს პაწია სამზარეულოში. მოვუძებნე ყველაფერი და შხაპი ვაჩვენე, სად იყო. მე ახალი ნაბანავები ვიყავი და ეგრევე ხალათი შემოვიცვი, ჩემი გამჭვირვალე ხალათი, ყველაზე მეტად რომელიც მიყვარს და ვითომ რაღაც საქმე მქონდა აბაზანაში, ისე შევუღე კარი და შევედი. შხაპის კაბინა ოდნავ ღიად დარჩენია და დავლანდე, ორთქლში დავლანდე კოხტად გაპარსული ბოქვენი და დიდი და ლამაზი ძუძუები ჰქონდა. სულ ვფიქრობდი, ლიფში ასე სავსედ და დიდად რომ აქვს ეს ძუძუები ჩალაგებული, ნეტა გახდილი როგორია მეთქი და ვაიმე რა ლამაზი ყოფილა, რანაირი მკერდი ჰქონია, ოდნავ ზედა მხარეს აცქვეტილი ძუძუსთავებით და სავსე და რომ დგას რა, აი ჩვეულებრივ მგომარეობაში, შხაპის მიღებისას. კინაღამ იქვე შევუღე კაბინის კარი და შევუვარდი ცხელი წყლის ქვეშ, მაგრამ არ ღირდა, ადრე იყო, დავენახე ჩემს ხალათში და წითელ საცვლებში და სანამ ბანაობდა, ეფიქრა რა შეიძლებოდა იმ წამს იმ სააბაზანოში მომხდარიყო. რაღაცას მოვუფათურე ხელი ნიჟარასთან და ავიღე და გამოვიტანე, სავარცხელი ყოფილა, მერე შევნიშნე. ვითომ ვითომ საქმე. თუმცა რას დაინახავდა, გამოსვლისას მოვკარი თვალი, როგორ მიეყუდა კედელს. მელოდა, ეგეც მელოდა, ეს პატარა სუჩონაკი, თან რომ არ იცის რა უნდა და თან მე ვუნდივარ, ჰოდა მიმიღებს. გამოეტიოს ბოლოს და ბოლოს ამ აბაზანიდან.
