ნაწილი XXVII – სოფო
ხვალ მარტო ვრჩები და ჯგუფელები გავიჩითოთო, ქეთიმ. კი გამიკვირდა, მეთქი რა მოელანდა, ამ ახალი სამსახურის დაწყების მერე ლამის სულ სამჯერ ყავდა ნახსენები ეს სასტავი და რატომაც არა, მაგრად მენატრებოდნენ. დედაჩემს ვუთხარი, ქეთისთან ვრჩები დღეს მეთქი და მთელი სანელებლები გამოვზიდე სახლიდან, ჩემი ბრინჯიან-ბოსტნეულიან-ქათმიანი საჭმელის გაკეთება მქონდა დაგეგმილი. მაგრად ევასებოდათ, კოჯორში რომ ვუკეთებდი ხოლმე ბავშვებს და მეთქი, ვაი ნათ, კიდევ გავაკეთებ. მარკეტში მაგრად გავერთეთ გოგოები, ვიხსენებდით, ბიჭებს რომ ვაგზავნიდით პროდუქტების საყიდლად და მიწიანი კარტოფილი და თითისტოლა პამიდორები რომ მოჰქონდათ, შტერებს. ვიყიდეთ ყველაფერი, გავამზადეთ და მოვიდნენ დანარჩენებიც ნელნელა. კარს მე ვაღებდი ძირითადად, ჩემი საჭმელი გაკეთებული მქონდა და ახლა ქეთის ჯერ იყო, კოკტეილების მასტერშა ეგ გვყავდა ადრეც და უცებ რეზი არ გამეჩითა კარის ზღურბლზე?! მეგონა, იქვე წავიქცეოდი. რა უნდოდა აქ რეზის? მერე რა, რომ უნიში ჩვენს სასტავში იყო? როგორ წარმოვიდგენდი, ქეთი მაგასაც დაპატიჟებდა. დამინახა და ისე გამიღიმა, თითქოს მე კი არ გავოგნდი, ის არ მელოდა აქ, ქეთის სახლში! თავხედი და მერე ისე ჩამიხუტა, ისე მაგრად, გეგონება მთელი ეს ორი წელი მარტო ჩემზე ფიქრობდა. დამპალი, ვერ ვიტან. რა ფოტო არ დამიდევს ფბ-ზე და ერთი ლაიქი და კომენტი არ მახსოვს მაგისი, არადა ქეთის სულ ზურგსშექცეული ფოტო რომ დაედო, არ არსებობდა, გამოეტოვებინა. მთელი საღამო დაძაბული ვიყავი, ვაკვირდებოდი, როგორ იყვნენ ერთმანეთთან, ამათ შერიგებას ვერ გადავიტანდი. მეყო, რაც ვუყურე ერთად, ჩახვეულებს. ჩემი უახლოესი მეგობარი მაინც არ ყოფილიყო ეს გოგო?! რატომ გამიკეთა ასეთი რამ, ვერ ვხვდებოდი მაშინ. რეზიც მომიახლოვდა ორიოდეჯერ, არ მივიკარე, მაგას რას ვერჩოდი, აზრზე არ იყო, რას ვფიქრობდი და რა მადარდებდა, მაგრამ არ შემეძლო. აქ, ქეთის სიახლოვეს არ შემეძლო. დარწმუნებული ვიყავი, ისევ უყვარდა და მეგონა დაუბრუნდებოდნენ ერთმანეთს და გავეცალე, სამზარეულოს რაფაზე ვიჯექი ჩემთვის, კოკტეილი მეჭირა, ვეწეოდი და თან მარჯვენა ძუძუს ვასრესდი ფანჯრის ჩარჩოს, მინდოდა მტკენოდა, მინდოდა ფიზიკურ ტკივილზე გადამეტანა სულის გახლეჩვა. ამ ჩემს შტერ დაქალს და ამ კიდევ უფრო შტერ ბიჭს შორის. ნელნელა ხმაური შემცირდა, მერე მუსიკაც გამოირთო და მეთქი, მორჩა ეს კოშმარი და ახლა ვკითხავ, რატომ ქნა ასე, რატომ მოიპატიჟა რეზიც, ხო ხვდებოდა რომ მიყვარდა და რატომ დამტანჯა ასე. და უცებ რეზი შემოვიდა სამზარეულოში. ამდენი შოკი ერთ დღეში არ შეიძლება!
