ნაწილი LXIX – დუდუ
ისეთი თავისუფალი წამოვედი, ფეხზე მეკიდა, ფეხზე მეკიდა ყველაფერი, თუ უნდა მთელი სახლი დაენგრია, დაემტვრია და გაეცამტვერებინა, ჩემი საკოლექციო სასმელებით სავსე ბარი მინებჩამსხვრეული და ვისკებ მოწურწურე დამხვედროდა, ჩემი საყვარელი სამზარეულოს შუშის მაგიდა დაბზარული, საყვარელი ლოგინი დასერილი და წიგნები დამწვარი, ყველაფერი მეკიდა, ყველაფერს ხელახლა გავაკეთებდი, უკეთესიც იქნებოდა, მის კვალს და მის ნაკვალევს ამოვკვეთდი ჩემი ახალი ცხოვრებიდან. იურიდიულად რომ ვერაფერს მიჩალიჩებდა, რაც უნდა მოენდომებინა, ეგ ვიცოდი, არც საქორწინო კონტრაქტი გვქონდა და არც ბავშვი გვყავდა, რომ ქონების ან შემოსავლის ნაწილი მოეთხოვა. ჩამოვიდოდი და ერჩივნა, არანაირად არ დამხვედროდა არც სახლში და არც არსად და არც არასდროს არსად გადამყროდა, მისთვისვე იქნებოდა უკეთესი. ჩემი პატარა გოგოსთვის მინდოდა ახლა ხელი მომეკიდა და სადმე წამეყვანა, სადმე ამ ხმაურიანი და დამღლელი ქალაქიდან შორს, სიმშვიდეში და სუფთა ჰაერში და ავიღე და ბორჯომში წავიყვანე. არ ვიცოდი, დიდ გზაზე სიარულს როგორ გაუძლებდა ეს ფარფატა ყვავილი და ბორჯომამდე ხო 2 საათის გზაც არ იყო. არც ცუდად გამხდარა გზაში და არც არაფერი, ისიც კი მომთხოვა, საჭესთან დამსვიო და დავსვი ცოტა ხანს, როგორ უხაროდა, მტკიცედ ეჭირა იმ თავის სუსტ ხელებში საჭე და რაღაც მომენტში მეგონა, რომ ავტორალზე გავუშვებდი და არ შემეშინდებოდა, ისეთი მტკიცე და მამაცი გაიჩითა, ჩემი პატარა გოგო. ყველგან გავაჩერე, სადაც მოისურვა, ყველაფერი ვუყიდე, რაც უნდოდა, არ ამბობდა, მაგრამ მე ვხვდებოდი, ვატყობდი სახის გამომეტყველებაზე, წამის მეასედით რომ შეუნელებდა სუპერმარკეტის დახლთან, ეს ჩემი ღორმუცელა, ჭამდა და სვამდა ბევრს და გემრიელად და არაფერი ეტყობოდა, პეპელასავით ფარფატა იყო მაინც. მინდოდა, ყველა მისი სურვილი ამესრულებინა, ვატყობდი, რომ საკუთარი გადაწყვეტილებებით მოქმედებას დანატრებული იყო, თავნებობას თამაშობდა და ძალიან ხელოვნურად გამოსდიოდა. თითქოს რაღაც ჯაჭვებიდან გათავისუფლებას ლამობდა და ერთადერთი, რაც მე მესახებოდა მის გამოსავლად, სრულ თავისუფლებას ვაძლევდი, მისივე ქმედებებშიც და საკუთარშიც, თითქოს მის აჩრდილად ვიქეცი, მისი სურვილების ამსრულებლად. ყველაფერი ვქენით, რაც ამ პაწია ქალაქში შეგვეძლო გვექნა, საბაგიროზეც ავედით. თითქოს სიმაღლის არ ეშინოდა, მაგრამ ხელი ჰქონდა ჩაჭიდებული ჩემს მკლავზე, ისე, რომ გონს რომ მოვედით, იმდენი სიღრმისა და სილამაზის ხილვის შემდეგ, დალურჯებები ვიპოვეთ ჩემს ხელზე და უამრავი ვიცინეთ. ჩემი მაინც მშიშარა გოგო. კომპოზიტორებიდან ნახევრად სეირნობით და რომ დაიღალა მერე, ტაქსით ჩამოვედით ჩვენს სასტუმრომდე. აუზში ჩავიდეთ მეთქი, შევთავაზე. გამიღიმა და წამომყვა. ვხვდებოდი, წყლისადმი იმ ვნების მიახლოებული სიყვარულიც კი არ ჰქონდა, რაც მე, მაგრამ ალბათ არ იცოდა, რა ღრმაა წყალი, რა ტკბილია და სასიამოვნო და იმიტომ. მე სანამ აუზის ოცჯერ გაცურვა-გამოცურვა მოვასწარი, ეს ონავარი გოგო ზევით აძვრა, საუნაში შევიდა და მერე ვხედავდი, როგორ დადგა აუზის პირას, უკვე აკანკალებული წყლის ტემპერატურის მომლოდინე. ბოდიში, მარიამ, საუნის სიცხეს ვერ მოგართმევდი წყალში და ჩამოხტი გოგო, რა გჭირს, მე გაგათბობ-მეთქი, ვუთხარი და ჩამოჯდა აუზის კიდეზე. ჩამომიყო წყალში ის თავისი ლამაზი, თხელი ფეხები და ცუდად გავხდი, ისე მომინდა, გულში ჩამეკრა. იქვე, იმ წუთას. ვერ მოვითმინე, სანამ თვითონ გადაწყვეტდა, მივუახლოვდი, წელზე ხელები ფრთხილად მოვხვიე და მოწყვეტით ჩამოვითრიე წყალში. კი იკივლა მოულოდნელობისგან, გაცხელებულ სხეულზე აუზის წყლის მოხვედრა ლამის ეტკინა, მაგრამ არა უშავდა, მოითმენდა, მოითმენდა ჩემი გულისთვის, ისე მინდოდა, ისე მინდოდა გულში ჩამეკრა, მისი ცახცახი დამეამებინა ჩემი სხეულიდან გამომავალი სითბოთი და ამ აუზში რა უნდა გვექნა, იმაზე მეტი, რომ გულში ჩახუტებულს მეცურებინა ერთი კიდიდან მეორემდე და მეთამაშა თან, შემომეცურა მისთვის და გზად ჩემი ამდგარი ყლე გამედო, ვითომ შემთხვევით, რომ ეგრძნო გახევებული ხორცის შეხება და მოვნდომებოდი მასაც, ამ გოგოს, ამ ფარფატა პეპელას, ველურად რომ გადაიქცეოდა ხოლმე ლოგინში. ბოლოს მივხვდი, ის პაწია ტალღები, სხეულთან ახლოს რომ უჩნდებოდა, მისი ცახცახის კვალი იყო და კი არ მეუბნებოდა, რომ სციოდა. ჩუმად გავაცურე კიბისკენ, ავედი და თბილი ხალათი დავახვედრე აუზიდან ამომძვრალს, შევახვიე ხალათში და ისე წავიყვანე ჩვენი ნომრისკენ. მინდოდა, კარგად ყოფილიყო, თბილად და ისე ყოფილიყო, როგორც უნდოდა. ეგოიზმი დავძლიე თითქოს, ასე მეგონა იმ წამს, გრძელ დერეფანში რომ მივაბიჯებდით ჩვენი ნომრისკენ. მის განკარგულებში ვიყავი მთლიანად, მინდოდა, ის გამეკეთებინა, რასაც თავისი დაბალი, მშვიდი ხმით მეტყოდა, ყველა მისი ბრძანება შემესრულებინა. და იგრძნო თითქოს ჩემი განწყობა. ჯერ ცხელ შხაპში შევიდა და კარი დემონსტრაციულად გადაკეტა, რომ შესვლა ვერ შემძლებოდა და წყლის ქვეშვე ვერ მომეტყნა, რაზეც უკვე რა ხანია, ვოცნებობდი. შხაპიდან მკაცრად მოხვეული ხალათით გამოვიდა, შუბლზე მაკოცა და დალევა მინდაო. მეც მინდოდა, დალევაც მინდოდა და მოწევაც და დარიშხნის მცირე დოზასაც მივიღებდი, რო რამე და გამოვაღე მინი-ბარი, საკმარისად იყო პაწია ბოთლუკებით სავსე, რომ ეს პაწია ფერია დაკმაყოფილებულიყო. თითო ბოთლს თითო-თითო ყლუპზე ვცლიდით, ერთს ის სვამდა და ერთს მე, ხანდახან პირიქით და შეემღვრა მალე თვალები, არ იყო მიჩვეული ამდენ ალკოჰოლს, თან არეულს, არეულს ერთმანეთში და ლაპარაკში და ლოგინზე რომ იჯდა და მე ფეხებში ვუჯექი, აი ამ პოზაში მოფერებებსა და ხელის შეცურებებში და შემიყოლა ერთ-ერთ შეცურებაში, ხელის ზურგზე დამადო თავად ხელი და რაის შემწყვეტი ვიყავი, სიგიჟემდე მინდოდა ეს გოგო, სიგიჟემდე მინდოდა მისი შიგანი მეგრძნო ჩემში, ის ნატკენი მომეშუშებინა, რაც სტკიოდა და აღარ სტკენოდა არასდროს. მინდოდა ვყოფილიყავი ის კაცი, ვისთანაც მიხვდებოდა, რომ სექსი არც მარტო ტრაკში ტყნაურია და არც მარტო ტკივილი.
