ნაწილი LXVII – დუდუ
ეს ჩემი გამოუცდელი გოგო. ეს ჩემი ახლად ქალიშვილობადაკარგული და რომ არ მეუბნებოდა, რა დაემართა, რატომ ჰქონდა ეს ტკივილიანი კანკალი მუტელში შეყოფაზე. რა ეტკინა ამისთანა, რომ არ ვიცოდი, მაგრამ ის ვიცოდი რომ ეტკინა და აღარ მინდოდა ისევ ტკენოდა, ისეთი სახე ვნახე მისი, იქ, წყალში, ჩემს ხელებში, რომ აღარასდროს მინდოდა და არავის ასეთი სახე დამენახა ცხოვრებაში. ვუფრთხილდებოდი. ვეფერებოდი და მომინდა აქედან შორს წამეყვანა, ტერიტორიულად მაინც და გარემო გამომეცვალა მისთვის, ვხვდებოდი, რომ ბევრი რამ ნანახი არ ექნებოდა და მეც გავსულიყავი ამ ჯოჯოხეთიდან, ნანკას შექმნილი ჯოჯოხეთიდან, მაგის კარგიც რომ მოვტყან, ეგ ახვარი დედაკაცი ეგ. როგორ დამიჭირა ამ თავისი ფარისევლური ღიმილით და მოფერებით, გოაზე რომ მყავდა წაყვანილი და თითქოს იქიდან იოლი იყო, პარიზში რომ გადავფრინდით და ელისეის მინდვრებზე ვასეირნე, ამის ღირსი იყო? სახლში დავბრუნდით თუ არა, ისევ ისეთი ხე გახდა, თითქოს მარტო ეიფელის კოშკის მიმდებარედ უსველდებოდა მუტელი, მაგ კარგ მოტყნულს და მთაწმინდის ჰაერი მოქმედებდა ცუდად, გამშრობად. ოჰ, როგორ მეზიზღება ეს ქალი. ცოლს როგორ ვუწოდებ, ეგეც არ ვიცი. ისიც კი ვერ შეძლო, რომ ბოლო პაეზდკის მოგონებები მაინც წამოეყოლებინა ცოტა ხანს და შემშვებოდა, ამ თავისი ქლესა და ლამაზი მოახლოებებით, საღამოობით რომ ჩამიჯდებოდა კალთაში, ხან გამჭვირვალე მაქმანებიან კაბაში და ხან უთხელეს ატლასის ხალათში გამოწყობილი, ორივე და ათასივე ჩემი ნაყიდი რომ იყო და დუდ, იქნებ სადმე რამე, ასე რომ იწყებდა ლაპარაკს. შენ ჩემი dude-ც ხარო, იცოდა, ჩემს მეგობრებს როგორ ვექცეოდი და მიყვარდა და გადავყვებოდი ზედ, რომ დაჭირვებოდათ და გულს მილბობდა, თან ჩემს სახელს ვითომ მოფერებით ამოკლებდა, უვიცი ეს და ტვინმოღრეცილი ქალი. ყველაფერი შეიძლებოდა ჩვენი ურთიერთობა ყოფილიყო, მეგობრობის გარდა. იაფფასიანი დედაკაცი. სად გაიზარდა, როგორ გაიზარდა, ცოლად რომ მომყავდა კიარადა, მანამდე რომ შემიყვარდა, სად ვიყავი, რას ვფიქრობდი, ვიცოდე ნეტავ, რა ჯანდაბით მომაჯადოვა, იმ თავისი წვრილი წელით, გრძელი ფეხებით თუ აბზეკილი ძუძუებით. ამ უგრძნობი ცხოველის დედა ვატირე მე. გადაწყვეტილება დიდი ხნის მიღებული მქონდა, მაგრამ რატომ ვწელავდი განხორციელებას, ახლაც არ ვიცი. მარიამისთვის ყავა და ფუნთუშები ამოვატანინე, მერე ღრმად მძინარს საბანი გადავხადე და არც შევხებივარ, ისე ვუყურებდი, რბილ ლოგინზე როგორ იწვა ეს ლამაზი და ნაზი გოგო. მანამდე ჩემთან მოხუტებულს, რაც ავდექი, ძილში შეეცვალა პოზა, მუხლები მოეხარა და ხელები გადაეჭდო იმ თავის პატარა, მკვრივ ძუძუებზე, თითქოს თავს რაღაცისგან ან ვიღაცისგან იცავდა და მშვიდად სუნთქავდა. ასეთ უსუსურს რომ შევხედე, ამიდგა ისევ და მომინდა, გვერდში მივწოლოდი, კოცნით გამეღვიძებინა და კიდევ მომეტყნა ტრაკში, როგორც გუშინ, თვითონაც რომ ვასიამოვნე და მეც რომ კინაღამ გავგიჟდი, ისეთი ტკბილი იყო მის ტრაკში თესლის შესხმა. მაგრამ შემეცოდა მერე, ტკბილად ეძინა, უსიზმროდ და დავახურე ისევ საბანი, შუბლზე ვაკოცე და ისეთმა მშვიდმა და ნეტარმა გამოვიხურე ნომრის კარი, როგორიც დიდი ხანია აღარ ვყოფილვარ. სულ ცოტაც და ჩემი თავისუფლება ისევ უკან დამიბრუნდებოდა, ისევ გამიხარდებოდა, საქმეებს თუ ადრე მოვრჩებოდი და სახლში ცოტა მეტი დროის გატარების შესაძლებლობა მომეცემოდა, ძმაკაცებს ისე დავპატიჟებდი ჩემთან, რომ ნანკას მჟავე სახის მოლოდინი არ მექნებოდა, ბიჭების წასვლის მერე, ჭიქების ალაგებით და ხმაურით უკიდურესად დაღლილი რომ იყო ხოლმე ქალბატონი. გზაზე აფთიაქში შევიარე, რეზინები აღარ მქონდა, თითქოს ქვეცნობიერად გადაწყვეტილი მქონდა, რას გავაკეთებდი, თუმცა აფთიაქის სალაროსთან დგომის მომენტში არც ვფიქრობდი ამაზე. სახლში რომ ავედი, ეძინა. დაიღალა გუშინ ალბათ დაქალებთან ჭორაობით და დასვენება ესაჭიროებოდა. თვალებზე საძილე ნიღაბი აეფარებინა და ნებიერად იყო გაშოტილი ჩემს უზარმაზარ ლოგინში. ერთ დილას ორი მძინარე ქალის ნახვა მომიხდა და ამასაც გადავხადე საბანი, მინდოდა შემედარებინა. ეს ისე უდარდელად იწვა, ცა ქუდად არ მიაჩნდა და დედამიწა ქალამნად, რა ენაღვლებოდა, თითი თითზე არ დაუდია ცხოვრებაში, ყველაზე მეტი სანერვიულო რომელიმე მის და მისი დაქალოჩკების საყვარელ ბარში მათ აჩემებულ მაგიდაზე მსხდომი სხვა ადამიანები და ახლადწასმული მანიკურის გათხაპვნა იყო. თუმცა სხეული იდეალური ჰქონდა და მისი აბზეკილი ძუძუები რომ დავინახე, ველურად მომინდა, იმ წამს მივხვდი, რომ ჩვენი დაშორების ბოლო აკორდი ბოლო სექსი უნდა ყოფილიყო, უნდოდა თუ არა, მაინც და არ ენდომებოდა, რამდენი ხანია თავისით ჩემთან ჟიმაობის სურვილი არ გამოუთქვამს და სულ „თავი სტკიოდა და დაღლილი იყო“. მოვაძრე ნიღაბი სახიდან და უცებ გაიღვიძა. დუუდ, მოხვედიიი, ისე მკითხა ძილისგან დარბილებული ხმით, თითქოს ძაან ადარდებდა, სად ვიყავი იმ ღამეს, სახლში რატომ არ დავბრუნდი, ერთიც არ მოვუკითხივარ, იქნებ აგური დამეცა სადმე თავში ან მანქანამ მლეწა და რეანიმაციაში ვეგდე. ფეხზე ვეკიდე სრულყოფილად, აი სრულად და ამომწურავად. ტანსაცმელი ისედაც გასახდელი მქონდა, ხო უნდა გამომეცვალა და წყალი გადამევლო და იქვე გავიხადე, შარვლის ჯიბიდან რეზინის ყუთი ამოვიღე და გახსნა რომ დავიწყე, მერეღა შეშფოთდა, აუ დუუდ, ახლა არა რა, პირიც არ დამიბანია და რაღაც ეგეთების მომიზეზება დაიწყო, საბანი ისევ დაიფარა და მეთქი, მოდი გოგო აქ, უხეშად გადავაძრე საბანი, ტრუსიკი შემოვახიე და სანამ გონზე მოვიდოდა, მუცელზე გადავაბრუნე, რომ არ ეფართხალა, მაგრად დავაჯექი ზევიდან და უკვე ქვასავით გამაგრებულ ყლეზე რეზინი წამოვიცვი. სასაცილო იყო, ცოლი იყო ჩემი და თავის დაცვა რაში მჭირდებოდა, მაგრამ ვერ დავუშვებდი მინიმალურ ალბათობასაც კი, რომ ამ ბოლო სექსის დროს ფეხმძიმედ დარჩენილიყო და მოუშორებელ ჭირად ჩამომკიდებოდა კისერზე. რაღაცეებს კვნესოდა ბალიშში თავჩარგული, არა არა ისმოდა ყველაზე ხშირად, მაგრამ მაგის „არა“ ახლა ყლეზე მეკიდა, ისე როგორც არასდროს. გავაწევინე ფეხები და არც შემიმოწმებია, სველი იყო თუ არა, ისე შევთხარე ყლე და არ იყო სველი, მგონი საერთოდ აღარ სველდებოდა არასდროს და ახავლდა, ეტკინა და ისე მომეწონა, მთელი ამდენი წლის დაგროვილი ბოღმა ერთად ჩავაფრქვიე მის ვიწრო და ცხელ მუტელში და კვნესას რომ შეუნელა, გამოვიღე და დუნდულები გადავუწიე. ანალური სექსი არც არასდროს გვქონია, როგორ მიმიშვებდა, ჩემი სიამოვნებისთვის როგორ მოითმენდა თუნდაც სულ უმცირეს ტკივილს და ეგრევე შევუდე ბოლომდე, ისეთი ხმა ამოუშვა ყელიდან, რომ არასდროს მსმენია მისგან, მისი განაზებული და გატყლარჭული პირიდან და უფრო გამისწორდა, მაგრად დავასრისე ლოგინზე მკლავებით და ისე მოვტყანი, როგორც მე მინდოდა, ცოტა ხანში ვეღარც ხაოდა, ერთი წამით გამოვიღე ყლე, რომ კიდე უფრო ღრმად შემედო და დავინახე, სისხლი მქონდა რეზინზე მოცხებული და ვაიმე, ნანკა, როგორ მეკიდა, მაგრად რომ გტკიოდა, ისევ კარგად გავუწიე ლამაზი დუნდულები, რეზინი მოვიხსენი, ტრაკიდან ხო ვერ დაორსულდებოდა ეს დედამოტყნული, ყლე ნერწყვით დავისველე, კარგად რომ შესრიალებულიყო და მეც სიამოვნება ბოლომდე მეგრძნო და სულ სულ ბოლომდე შევუდე ყლე და ვიგრძენი, რომ მალე გავათავებდი, ისევ აკივლდა და აფართხალდა და ამან კიდე უფრო გამაგიჟა, სულ უფრო ჩქარა ვუდებდი და თან ლამის ბოლომდე გამოვდიოდი ხოლმე, ცალი ხელი ზურგზე მქონდა დაჭერილი და მეორეთი დუნდულს ვუწევდი, ხელი რომ არ შეეშალა და ბოლოს და ბოლოს გავასხი, იმდენი გავასხი, რომ სულ გავავსე ჩემი თესლით. ყლე გამოვუღე და ზედვე შევიწმინდე, მის ლამაზ ტრაკზე და წამოვდექი. ახლა უკან გადმოვატრიალე, ზურგზე და მეთქი, ნანკა, მე ახლა ვიბანავებ და წავალ, რამდენიმე დღეში ჩამოვალ და მეთქი აქ აღარ დამხვდე, არც ერთი შენი ძონძიანად მეთქი და დავტოვე ასე ლოგინზე დაგდებული, მოტყნული და გაფართოებული თვალებით, რომ ვერ გაეაზრებინა ჯერ კარგად, რა ვუთხარი.
