ნაწილი I – ნიკუშა
მოვედი სახლში და ისევ აქ დამხვდა. ზის და ჩემი საყვარელი ჭიქიდან სვამს ყავას, იცის რომ ჩემია და ამიტომ სვამს. იცის, ვერანაირი ჭურჭლის ჟელე ვერ მოაშორებს ამ ჭიქას მის ტუჩებს და ისიც იცის, რომ ვლოკავ ხოლმე მის ნატუჩარს, ჩემს ოთახში შეკეტილი, ვითომ ჩაი დავისხი საღამოს და თითქოს მისი გემო აქვს შერჩენილი. იმას თუ ხვდება ნეტავ, რამდენჯერ ჩამინძრევია ამ ჭიქაში, თითქოს პირში ვუნძრევდი და ვუთავებდი, იმ სქელ, ხორციან და წითელ ტუჩებში ვუყოფდი ყლეს, პომადას რომ არ ისვამს არასდროს და მაინც რომ სულ წითელი აქვს. ნეტა როგორ ახერხებს, ჩემ კლასელ გოგოებს აქვთ კედელივით თეთრი ტუჩები, ეს კიდე ამხელა ქალია. დედაჩემზე უფროსიცაა მგონი ცოტათი. ლამის მაგის გაზრდილი ვარ, პირველი რაც მახსოვს, მაგის კალთაში ჯდომაა, როგორ მიხუტებდა გულში და მკოცნიდა და მეფერებოდა, თან იცინოდა ხოლმე ხმამაღლა. ხშირად მტოვებდა დედაჩემი მაგასთან, მგონი დედას ბრალიცაა ეს ყველაფერი. მე გავიზარდე და ეს ისევ ისეთივე დარჩა, ასე მგონია არ შეცვლილა, სულ ასეთი ღია ყავისფერი თმა აქვს, ზაგარი და მხიარული სიცილი, სულ ასეთი sexy იყო მგონი და რაც ვიზრდებოდი, უფრო და უფრო sexy ხდებოდა. უფრო და უფრო ხშირად მხვდებოდა თვალში წელის ზოლი შემოტკეცილ მაისურსა და კაბას შორის, თითქოს რომ არ იყო და მაინც რომ იყო, ვააჰ. დამპალი ეს, როგორ გადაიხრება ხოლმე, ვითომ სამზარეულოს კარადის უჯრაში რაღაცას ეძებს და ლამის გამოუჩნდება ტრუსიკი. ნეტა ვიცოდე, როგორ ტრუსიკებს ატარებს, ალბათ გამჭვირვალეს, ბოზურს, ყველაფერი რომ უჩანს და არ უჩანს, ეგეთს. ვერ გიტან, ნანუკა დეიდა და ისე ვერ გიტან, რომ მინდა დაგაგდო ლოგინზე, თან ისეთ რბილზე კი არა, მე რომ ვწევარ, აი ჰოლში რომ დივანი გვიდგას, ქვასავით მაგარი, მაგაზე და ბოლომდე შეგთხარო ჩემი ყლე მუტელში, აგაყვირო ბოლო ხმაზე, შე დამპალო შენ. არც ერთი ჩემი კლასელი გოგო და ვაფშე არავინ მაინტერესებს. შემცეს ამ გოგოებმა, დამყვებიან ამალასავით. რაღაც განუვითარებლები მგონიან შენთან შედარებით, სად შეუძლიათ შენსავით გაიცინონ და მერე ცალი თვალით ისე გადმომხედონ, ვითომ მე იქ არაფერ შუაში ვიყო. სად შეუძლიათ ხმას იმ დროს დაუწიონ, როცა ყველაზე მეტად მაინტერესებს გავიგონო რას ლაპარაკობ შენს ნაბიჭვარ ყოფილ ქმარზე, რომ შეგცა აგერ უკვე მერამდენე წელია და თავს არ განებებს. მარა, თუ არ მესმოდეს მისი, მე ვიყო, რა ვიცი, ჩემი სკოლის დარაჯი, შენ როგორ უნდა დაგანებოს ვინმემ როდესმე თავი. ჩვენ სახლში რომ შემოდიხარ, სიცხე დგება ეგრევე, ისეთი sexy ხარ.
