ნაწილი XIV – ლუკა
იმ დღეს საჭმელად რომ გავედით, ნატა არ წამოსულა, მერეღა შევნიშნე, არც გოგოებში იყო გარეული და ირაკლიც მარტო იჯდა, რაღაცნაირად მოწყენილი, ამდენი წელი გავიდა და ისევ ამაყობს ნატასნაირი ნაშა რო დაითრია ცოლად. სიყვარულს კი ვერ ვატყობ, პროსტა უსწორდება ასეთი ლამაზი როა ეს გოგო. სად მქონდა სკოლაში თვალები, მაშინ ვერც ვამჩნევდი, როგორ მიღიმოდა ხოლმე და როგორ ცდილობდა დერეფანში ჩემს ახლოს ჩაევლო. ნანუკას გარდა ვერავის ვხედავდი მაშინ. მერე კი თვალი ამეხილა კი არადა, ეს რომ სახლში დავისვი, მადაზე მოვედი და თითქოს ყველა ერთად დავინახე. რაღაც უნდა მეჩალიჩა რა, ასეთი მომენტის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა. სმს მივწერე, ცუდად ხომ არ ხარ მეთქი და თვალისჩაკვრიანი ტექსტი დამიბრუნა, დაღლილი ვიყავი და სახლში ვარ წამოწოლილიო. ბინდი გადამეკრა თვალზე, ვითომ დამირეკეს და სასწრაფო საქმეზე დამიძახეს, ისე წამოვხტი შუა სუფრიდან, აღარც მშიოდა და მივატოვე ნახევარი საჭმელი თეფშზე და გავვარდი სახლისკენ. თან იასნად, ჯერ სხვა მიმართულებით წავედი, რა ვიცი, მანია მაქვს უკვე, რამე არ ეეჭვათ და გადავუხვიე მერე ჩვენი ბაითისკენ. შევედი და შიგნიდან ურდულით გადავრაზე ჭიშკარი, რომ ვერავინ შემოსულიყო ხმაურის გარეშე და ეგრევე ამათ ოთახში მივაჭერი. იქ კი არ დამხვდა! მეთქი, რა ჯანდაბა ხდება და თურმე ჩემს ოთახშია ეს ჩათლაშკა გოგო. წამოწოლილა ჩემი და ნანუკას ლოგინზე და მიყურებს. თვალებზე გადაკრული ბინდი კი არ დამეწმინდა, გასქელდა მგონი უფრო და მაგის უზარმაზარი ძუძუების შუა ღარის მეტს ვეღარაფერს ვხედავდი. ჩავუყავი ხელი და ჩავეფალი მთლიანად მის მკერდში, რა ფუმფულა ძუძუები ქონია, გემრიელი, ხელში მთლიანად რომ მოგხვდება და გამოგივსებს ხელისგულს. დავუსრისე და მეორე ხელი ტრუსიკში ჩავუყავი, სველი იყო უკვე, სველი მელოდებოდა. ეგრევე გავაძრე ტანსაცმელი, ვეღარ ვითმენდი. საფულეში რომ რეზინა მიდევს, ყოველი შემთხვევისთვის, ახლაც მედო და წამოვიცვი და შევუდე ღრმად, ისე შევუდე, რომ კივილი ძლივს შეიკავა. პირზე მქონდა ხელი მიჭერილი და ისე ვტყნავდი, ხელისგულზე მკბენდა, თვალები ამღვრეული ჰქონდა და მეგონა, მომიკვდებოდა სიამოვნებისგან და ნელა ვუდებდი, ნაზად, სიამოვნება რომ გამეგრძელებინა. მეც მაგრად ვიყავი, ცხელი იყო და გემრიელი რაღაცნაირად. საღოლ ირაკლი, მაგარი ცოლი გყოლია.
