ნაწილი III – ლიკუნა
წავედი მარკეტში. უფ როგორ ცხელა და როგორ მეზარება, მაგრამ ნანუკას ტაჯიკურს დავპირდი და რა პონტში არ გავუკეთო. ეს გოგო რომ არ მყავდეს, რა მეშველებოდა. ჩემს ნიკუსის ვინ მოუვლიდა, მე როცა ტრაკს ვიტყნავდი, რომ მისი სწავლის ფული მეშოვა. მიყვარს ეს გოგო, მარა თან რაღაც მჭირს რა. არ ვიცი, როგორ ავხსნა. აის მწვანე სარაფანი რომ მოვისინჯეთ ორივემ, მე არ მომიხდა, ფუფალას დავემგვანე და ამან რომ გადაიცვა და დახატულივით იყო, აი მანდ დამენძრა, მერე რომ აიძრო გასახდელში და ფარდის კიდე კარგად არ იყო ჩამოფარებული და ნელნელა აიწია ეს სარაფანი და გამჭვირვალე თეთრი ტრუსიკის ზევით ნელნელა გამოუჩნდა ჭიპი და ნეკნები, ამ ჩათლაშკას, ჭამას რომ არ იკლებს და მაინც ეტყობა ნეკნები და ძუძუებზე რომ აიწია, აი იქ მოვიშალე მთლიანად, მომინდა შევვარდნილიყავი გასახდელში და ის ძუძუები მომესრისა და ფარდა ჩამომეფარებინა და ტრუსიკი გადამეწია და შემეყო ხელი მის მუტელში, ოდნავ თმები რომ უჩანს ტრუსიკიდან, ნახევრად რომ იპარსავს და ნახევრად მოზრდილი რომ აქვს, ფუჩუს ირგვლივ, აი იქ მომინდა ხელის შეცურება, ჯერ ერთი თითის და მერე მეორესი და ორივესი ერთად, რომ ამეყვირებინა სიამოვნებისგან, ეს ჩემი საყვარელი გოგო. როგორ ვუთხრა ეს ყველაფერი, რასაც მასზე ვფიქრობ ღამღამობით და ხანდახან არც ისე ღამღამობით? არ ვიცი, მიშველე რამე ღმერთო.
