(+995) 596 100 998
თბილისი

ტაბუ, ნაწილი VI ჯანო

ტაბუ, ნაწილი VI – ჯანო

ნაწილი VI – ჯანო

იოლი მაყუთის მოლოდინი მქონდა, ჩემთვის რაა, აიღე შკაფი და გადადგი, სვარკის კეთებას როგორ არ ჯობია, თუ გინდა კიდე მეორე შკაფიც და ზედ ტახტიც მივაყოლო. რა მენაღვლებოდა, ოღონდ ძლივს შევძვერი უკანა სკამზე, ისე გამაშტერა ამ ქალის ფეხების ყურებამ, რომ აზრზე ვერ მოვედი, რას ვაკეთებდი, ბლიად, ყველა მანქანაში და ყოველთვის მე ვიჯექი ხოლმე წინ, ვერ ვეტეოდი ამ უკანა სიდენიაზე და რა მექნა ან მე, ან სხვებს, მარა შევყავი თავი ასე გაშტერებულმა და მამენტ, კი ვიყავი ნახევრად წამოწოლილი მთელი გზა გემრიელად. თან ამ ქალის მუხლის მოძრაობას ვუყურებდი, ეს ფრიალა კაბა რომ წამოეწია პედლებზე დაჭერისას და არც უცდია, გაესწორებინა და ხან დაეწეოდა მუხლი, როცა ტორმუზს მიაწვებოდა და ხან აეწეოდა, პედლის შენაცვლებისას. დაზაგრული ფეხი ქონდა დამოჩკას, ლამაზი მუხლი ძაან, გამხდარი, გამხდარი, მარა მომრგვალებული რაღაცნაირად გემრიელად, ძვალი არ ეტყობოდა, გამხდარ ნაშებს რო აქვთ ხოლმე, ტყავგადაკრული და ძვალამოყრილი მუხლები, არა. გადმოგვსვა მანქანიდან სადღაც კორპუსთან, უბანიც არ მახსოვს, ისე ვიყავი გართული მაგის მუხლზე დაკვირვებით მთელი გზა და თან კიდე ამ ძუძუებს რომ მიაჭყლეტდა ხოლმე საჭეს და კაი სვოი ბიჭივით მართავდა თავის ტუტუც ჯიპს, ერთი საყურებელი იყო. შევედით ლიფტში და სულ დავავიწყდით, გაეპრანჭა სარკეში თავის თავს, ჩოლკა ხან აქეთ გადაიწია, ხან იქით, გაუღიმა და ასე მეგონა, მზემ გაანათა სარკეში, ისეთი ლამაზი და თან ბოზური ღიმილი ქონდა, ამ ჩემისას. თურმე სად ხარ, რას გვიპირებს. შევედით ბინაში და ვერაფერ გადასაადგილებელს მე ვერ ვხედავ, ცარიელია თითქმის, ერთი ოთახია, ლოგინი ერთი დგას და შკაფიც კი არა, რაღაც კამოდია პატარა, ორი სკამი და მივიხედ-მოვიხედეთ მე და დათომ და თურმე სადაა ჯერ გაოგნება, მოკეტა კარი ამ პატარა ჩათლაშკამ, დააგდო ჩანთა, გადმოგვიყარა ეტყობა წინასწარ მუჭში მომზადებული პრეზერვატივები და ეს თავისი ქათქათა მაისური აიძრო უცებ. თან გვიყურებს, ცალყბად გაღიმებული და ისეთი სახე აქვს, რომ უნდა აიღო და მიიდო ყლეზე და აუსვა და დაუსვა ზედ ყლის წვერი და უფრო უნდა გააღიმო და შეთხარო მერე პირში და ლოკოს ამანაც გემრიელად, ასრიალოს ტუჩებში და რა უნდა გვექნა, ვინ ფიქრობდა, ვისი ყვერი ვისას გაეხახუნებოდა, წამოვიცვით რიგრიგობით, რა ტკბილი მუტელი ქონდა ამ ჩემისას, ასე მეგონა 19 წლის გოგოს ვუდებდი, თან რომ სველი იყო და თან წინააღმდეგობას მიწევდა, მარა მაინც შევედი და ჯოჯოხეთის ცეცხლი და სამოთხის სიამე ერთად დამხვდა შიგნით, ცეცხლი მომეკიდა ყლეზე თითქოს და ასეთი სასწაული არ მიგრძვნია არც ერთ ქალთან, ეს რა იყო, ჩემი.

Related Posts